రా……….నేస్తం!
నీకూ నాకూ మధ్య……...
అక్షరాల ఇటుకలతో వంతెన నిర్మించాను.
అనురాగపు మెట్లతో నిచ్చెన వేశాను.
ఉషస్సులో, తమస్సులో…..
ఊహల పల్లకీలో ప్రయాణిస్తూ…..
నిన్నెలా చేరుకోను?
అందుకే—భావాల బంధాలకు బంగారు రంగు పులిమి
అరుణ కిరణాలతో సందేశం పంపాను.
అందిందా నేస్తం అది నీకు?
మరి ఇంకా ఆలస్యం యెందుకు?
మెఱుపుకంటే ముందుగా,
చిరుగాలి తరగలా పయనిస్తూ,
సెలయేటి అలలా పులకిస్తూ,
విరజాజి విరిలా పల్లవిస్తూ…..
నన్ను చేరుకో నేస్తం!
రా! రా……….నేస్తం ……….నాకోసం!
……..శ్రీ
(ఆంధ్ర భూమిలో, “కోయిలా! కో…యిలా!”శీర్షిక క్రింద ప్రచురింపబడింది)
