ఒంటరితనం  


నిన్ననే విచ్చుకున్న జీవితపు చెంగల్వ 
మెల్లగా ముడుచుకుంటోంది.  


జీవితపు గులాబీనుండి 
ఒక్కోరోజూ ఒక్కోరేకూ నేలరాలిపోతోంది.  


మనసు పళ్ళెం లో నింపిన అనురాగపు మధువు 
బొట్లు బొట్లుగా జారిపోతోంది.  


.......ఏ అనుభూతినీ మిగల్చకుండానే.....!  


హృదయాన్ని ముక్కలుచేస్తూ కాలం 
కళ్ళెం లేకుండా గుర్రం లా పరుగు తీస్తోంది.  


ఏ శీతాకాలపు ఉష్స్సులోనో, 
ఏ వసంతకాలపు సాయంత్రం లోనో, 
ఒక్క క్షణం--ఒకే ఒక్క క్షణం.... 
మలయ సమీరం లా నా యెదలోకి చొచ్చుకుపోయిన నువ్వు.... 
ఒకే ఒక్క అనురాగ బిందువుని రుచి చూసి, 
హడావిడిగా మూతి తుడుచుకుంటూ వెళ్ళిపోతావు!  


వెర్రిగాలి వెక్కిరిస్తూంటే, శిలలా నిలబడిపోయిన నాకు 
యేం మిగిలింది మళ్ళీ -- ఒంటరితనం తప్ప!  


.............శ్రీ